Truskawiec był jednym z najsłynniejszych kurortów przed II wojną światową. Do miejscowości położonej niedaleko złóż borysławskiej ropy i słynącego z jej przetwórstwa Drohobycza ściągały setki kuracjuszy tym najwybitniejsi artyści. Obok blisko 300 willi w zakopiańskim stylu symbolem Truskawca była woda zdrojowa Naftusia. Skąd się wzięła? Jakie są właściwości wody Naftusia? Ile dziś kosztuje woda Naftusia? Dziś więcej o słynnej wodzie z Truskawca.
Truskawiec przez wieki był częścią dóbr należących do polskich królów. W I połowie XIX wieku miejscowość powoli zaczęła przekształcać się w uzdrowisko w czym największy udział miał Agenor Gołuchowski i Józef Micewski. W 1853 roku miejscowość położoną niedaleko Lwowa odwiedził arcyksiążę Karol Ludwik. Wizyta nadała estymy miejscowości i od tego czasu rozpoczął się rozwój miejscowości pod okupacją
Truskawiec – krótka historia
Według legendy nazwa miejscowości wywodzi się od historii związanej z czasami napadów tatarskich na Polskę. W lasach koło Truskawca schroniła się księżniczka, która z tęsknoty i rozpaczy za ukochanym straciła wzrok. “Tryśnij mi światło bym choć raz jeszcze mogła zobaczyć swojego kochanka” – powiedzieć miała księżniczka, a jej prośba została spełniona. Stąd Tryskawiec – późniejszy Truskawiec.
Gdy nikt jeszcze nie śnił o wykorzystaniu ropy naftowej w okolicy Truskawca pozyskiwano sól. Powodem rosnącej popularności Truskawca było źródło wody odkryte według niektórych podań w latach 1820-1830. Po odkryciu złóż ropy w Borysławiu w 1853 roku wodzie z Truskawca nadano nazwę Naftusia. Nazwa wywodzi się od charakterystycznego smaku i zapachu, który nie każdemu może się podobać.
Odkrycie właściwości wody z tutejszego źródełka dodało miejscowości rozgłosu. Po pewnym czasie rozbudowano miejscowość nie mogącą pomieścić już przybywających tu kuracjuszy. W 1927 roku powstały łazienki zdrojowe. Pod zarządem Zamoyskiego, Żółtowskiego i Sapiehy rozbudowano łazienki i hotel, powstało inhalatorium. Z czasem rozbudowano park i deptak. W 1910 roku w miejscowości pojawiło się oświetlenie naftowe, a w 1911 do Truskawca doprowadzono kolej. Już w połowie 20-lecia międzywojennego do Truskawca można było dojechać bezpośrednio z Warszawy, Krakowa, Lwowa i Lublina.
W 1911 roku zarząd Truskawca przechodzi w ręce spółki na której czele stoi słynny Rajmund Jarosz, późniejszy właściciel uzdrowiska oraz prezydent Drohobycza. W Truskawcu montowane jest elektryczne oświetlenie, a jego rozwój zatrzymuje wybuch I wojny światowej.
Po I wojnie ma miejsce gigantyczny rozwój uzdrowiska pod kierownictwem Jarosza, a następnie jego syna. W mieście powstaje blisko 300 willi w zakopiańskim stylu. W Pomiarkach rozwijane jest kąpielisko w miejscu wcześniejszej kopalni ozokerytu powstają też plany połączenia Truskawca z Pomiarkami kolejką linową, zniweczone przez wybuch II wojny. Do Truskawca ściągają najwybitniejsi przedstawiciele przedwojennej polskiej kultury, sztuki i polityki (tych ostatnich może jednak lepiej nie nazywać wybitnymi…). Przed II wojną światową uzdrowisko dysponowało bazą ponad 4 tysięcy pokojów, funkcjonował tor narciarski i saneczkarski.
Naftusia – najsłynniejsza woda w Truskawcu
Jeszcze w czasach przed powstaniem kurortu w Truskawcu tutejsze źródełko wody było ważnym elementem życia okolicznych mieszkańców. Wierni ze stojącej tu wcześniej cerkwi raz do roku święcili źródełko wody później zwanej Naftusią. Woda w Truskawcu położonym niedaleko złóż ropy naftowej jest wodą wyjątkową, której najsłynniejszą właściwością była pomoc w usuwaniu kamieni i piasku w nerkach.
Słynna Naftusia truskawiecka stanowi unikat balneologiczny pod względem składu chemicznego i szczególnych właściwości fizykalnych – silnie moczopędna, niezrównana w chorobach nerwowych i w cierpieniach dróg moczowych, reumatyzmie, dnie i zwapnieniu tętnic – zachwalał Ilustrowany Kuryer Codzienny z 13 maja 1929 roku
Słynna truskawiecka Naftusia jest lekko szczawą, wysoce jednak hipotoniczną zawierającą w litrze 0,84673 części stałych, w tem: chlorku sodu 0,368; siarkanu sodu 0,1009; siarkanu potasu 0,150; dwuwęglanu wapnia 0,042; dwutlenku węgla 0,001. Jonów + sodu = 1,77; wapna = 0,348; magnu = 0,105. Jonów – chloru = 2,52; sodu = 2,02; cor = 0,38. Naftusia odznacza się przyjemnym smakiem, źródlaną ciepłotą i przezroczystością bez skazy. Po wypiciu nie gasi pragnienia, owszem, takowe pobudza. Już w kilka minut pobudza silną diurezę. W ten sposób szybko przepłukuje ustrój – rozpuszczając moczan sodowy i szybko kwas moczowy z ustroju wyprowadzając – pisał Zenon Pelczar w pracy Kilka słów o leczeniu diatezy dnawej w Truskawcu
Naftusia powstaje głównie z wód opadowych i roztopów śniegu, które wnikając w unikalną glebę Truskawca są filtrowane i pozyskiwane z głębokości około 50 metrów. Naftusia ma specyficzny smak i zapach – jak łatwo zgadnąć – ropy naftowej i siarkowodoru. Jak wspominaliśmy zalecana jest przy chorobach dróg moczowych, a także u chorych na cukrzycę. Woda stojąc podobno dość szybko traci swoje zbawienne właściwości.
Poza słynną wodą Naftusia wymienić można również inne źródła wody. Znany był m.in. Zdrój Marja mocno zasolona, słono-gorzka i bezwonna woda z dużą zawartością siarczanu sodu i siarczanu potasu oraz żelaza. Zdrój Bronisława to woda bogata w sól i siarczan wapnia. Zofja o dużej zawartości soli, sodu i wapnia.
Woda Józia uważana była za najbardziej pospolitą wodę mineralną z której można było korzystać za darmo. W okolicach Truskawca wykorzystywano również silnie słone wody do kąpieli. Poza Naftusią wymienić można było źródła Anna, Maria, Zofia, Bronisława, Barbara, Katarzyna, Józia, Edward, Ferdynand, Emanuel ale dzisiaj do dyspozycji kuracjuszy oddano tylko kilka z nich.
Wody w Truskawcu obecnie
Przepiękne altanki ze źródełkami znane z czasów przedwojennych dziś w Truskawcu nie działają. Miejsce przedwojennych zabytków zajęły dwie pijalnie wód w Truskawcu. Pierwsza dolna pijalnia nr 1 została zbudowana niedaleko centrum Truskawca w 1960 roku.
W dolnej pijalni wyglądającej jak rozpadająca się ruina dostępna jest słynna Naftusia, Maria, Zofia i Bronisława. Niektóre z wód można pić na zimno, letnie lub ciepłe.
W 2017 roku w Truskawcu pojawił się pomysł wprowadzenia opłat za korzystanie z pijalni wód. Pomysł opłaty wynoszącej zawrotne 3,5 UAH (0,50 zł) za wejście został błyskawicznie oprotestowany i opłat za korzystanie z pijalni nie wprowadzono. Naftusia dostępna jest w Truskawcu za darmo. W wystarczająco już zrujnowanych wnętrzach pijalni zobaczyć można pozostałości po nieukończonych bramkach opłat.
W Truskawcu jest również górna pijalnia położona koło ruin komunistycznych ruin sanatoriów nieczynnych od kilku lat. Wnętrze drugiej pijalni nieczynnej od końca grudnia 2016 roku mimo tego, że są już nieczynne wyglądają znacznie lepiej od wnętrz dolnej pijalni.
Polecamy również: